Goh, alweer een week later. Mijn week was er een van vele ups en downs. Vrijdag stuiterde ik tot een uur of negen, toen viel ik aan de telefoon in slaap (sorry Regina, ik hoop niet dat je het gemerkt hebt) en om 10 uur viel ik om (ik zat op de bank en viel echt om). Zaterdag en zondag ging ook wel, en in de loop van maandag en dinsdag werd ik steeds moe-er. Misschien ook vanwege de enorm verkoudheid en keelpijn die maandagochtend begon.
En dan alle mailtjes met de andere kili-gangers. Iedereen had honger, sommigen waren ziek geworden, iedereen had het over watten in het hoofd en zo geleidelijk aan veranderde het gevoel van 'once in a lifetime' in 'goh, mogen we weer terug?'.
Maar ja, dat kan niet en daarom door naar de woensdag, de dag van de huldiging tijdens de jaaropening van de Hanzehogeschool. Dat was superleuk. Zowel aan het begin als het eind van de bijeenkomst, zeg maar voor en na het praatje van Thom de Graaf, was er aandacht voor ons. Een eer om voor vele collega's en alle notabelen te staan, die voor je prestaties applaudisseren. En dan alle felicitaties na de tijd tijdens de borrel....heerlijk nog even al die aandacht.
Nu begint het werk weer aandacht te vragen. Gelukkig trekken de watten een beetje weg in mijn hoofd. Alhoewel ze 's avonds toch weer terugkomen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten