Nog een keer over viezigheid

Tsja, deze lekkere broek heb ik zes dagen aangehad. Ik kan gerust zeggen dat ik de laatste dagen enige tegenzin had bij het aantrekken van m'n kloffie...

Dag 9: de topdag

De langste dag ooit! Opstaan om half 1, tas ingepakt om 1 uur, kort ontbijt en vertrek om ongeveer half twee. Het was ZWAAR! Zwaarder dan een bevalling was de klim naar de rand van de top, die vrij groot is. We kwamen aan bij Gilmans point op 5681 meter hoog. Daar begonnen de emoties al. Grappig wat dat met je doet als je na een paar uur in bittere kou zonder drinken (alles bevroren), en zonder adem/zuurstof eindelijk boven komt op de rand van een enorme krater. Een prachtige beloning dat uitzicht op de krater met de gletsjers op de randen (waarom niet binnenin?). Maar ja, dat was top 1. Na een redelijk makkelijke klim - nog steeds zonder zuurstof en dus retezwaar- kwamen we op Stellapoint op 5739 meter hoog. Vervolgens nog een uur bikkelen en we waren op de hoogste top: Uhuru peak op 5895 meter hoog. Mooi wel even bijna 6 kilometer hoog. Het zonnetje scheen inmiddels lekker, waardoor het verblijf op de top aangenaam was. Althans voor mij, sommige anderen liepen met veel blessurepijn, hoofdpijn, misselijkheid of totale uitputting. Iedereen heeft de kraterrand gehaald, 23 collega's hebben Uhuru Peak gehaald en twee hebben Stella Point gehaald. Ik zelf heb het niet koud gehad, geen hoofdpijn, geen misselijkheid en ik was helemaal helder. Tussen het hijgend op mijn stokken leunen door, heb ik genoten. Nadat de zon opging, daarvoor was niet eens iets te zien. Al met al de moeite waard, maar

eens maar nooit weer.

M'n handen

Nu eens nietover hoe smerig ze zijn, maar een andere kijk.

Op deze foto zie je vanaf de elleboog een eerste streep. Tot zover kwamen mijn mouwen. Het is daar dus bruiner geworden. Dan een witte streep bij de pols: mijn horloge. Op mijn hand is lichtjes een verkleuring, enerzijds iets lichter omdat daar m'n band van de stok daar zat. Anderzijds is er een donkere kleur bij de wijsvinger en duim: daar is het blauw en schraal. Tien dagen in banden van stokken hangen is dus te veel😉

Dag 10: om het af te leren

Nog een klein wandelingetje van slechts 3 uur door een prachtig oerwoud en een daling van 1600 meter om het af te leren. Daar draaien we onze hand niet meer voor om. Weer ontvangen door fantastisch gezang van de 100 Afrikanen die ons hebben hebben begeleid tijdens de toch wel zware tocht. 

Daarna een lekkere lunch bij de gate en de fooienceremonie. 106 dragers, koks, gidsen, tentenkamp mensen hadden we mee. Idioot veel, maar zonder hen had ik het niet gekund!

DE TOP

Ik heb het gehaald!!!!

 

Dag 8: naar serieuze hoogte

We zijn vandaag 800 meter gestegen, ik schrijf dit op 4750 meter hoog. De ochtend was relaxed wakker worden en de wandeling viel me weer reuze mee, ik huppelde naar boven. Het tempo is echt enorm laag en ook dan hijgt iedereen, maar dat is wel de manier om er te komen. Waarschijnlijk kreeg ik ook zoveel energie door het whatsappen met Joost, die zijn eerste dag op het Praedinius heeft. En de lieve berichten van Nienk, ik heb het echt warm van gekregen. Nu moet ik rusten, eten en weer rusten want vanavond om middernacht vertrekken we! De hele nacht lopen om rond 7 uur op de top te zijn. Dat is een klim van +_1150 meter. Over het dalen wil ik nog niet nadenken. Hopelijk houd ik bereik.

Foto

Foto

Dag 7: de langste tocht

Vandaag liepen we twee dagen ineen omdat we een dag later waren gestart ivm vliegtuigvertragingen. Een lange dag dus. Gelukkig viel het mee. Er werd 10 uur gezegd, maar ik denk dat het 'slechts' 8 uren waren. Gelukkig was het redelijk vlak. Dat betekent dat je nog steeds kleine heuveltjes op en af moet. Het was een goede dag. Het uitzicht was prachtig en m'n benen voelden ijzersterk. Klein pijntje aan een heup en hak. 

Maar verder niet.

Bij aankomst was er nog et even tijd om je tent in orde te maken en je om te kleden want als de zon hier ondergaat dan daalt de gevoelstemperatuur met zo'n 50 graden. Het vriest overigens elke nacht maar dat went.

De avond was weer supergezellig. Nu lig ik in bed, moe na de lange dag en de slechte nacht. Ik had voor het eerst hoofdpijn en heb een pijnstiller genomen, hier beter bekend als roze olifant.

Hoogtepunt van de dag was het korte sms-contact met Nienk. Het is hier extra fijn om iets van het thuisfront te horen.

Dag 6

Eitje vandaag! Klein blaartje op de linkerhak, maar het was slechts 4 uur lopen, 650 meter stijgen en een krappe 10 kilometer lang. Dus weer een rustige middag. Nu is de zon net onder en ben ik veel beter voorbereid op de kou. Thermo-ondergoed en skibroek (dank Richard) al aan voor de kou indaalt. Net als de ski-jas (dank Christiena) die ik voor de topdag in gedachten had. Heerlijk warm. En dan met z'n 12 in de eettent, knus, gezellig en warm. Het wordt steeds gezelliger!

Goede nacht

Met min vijf graden in een tentje gaan slapen was toch nieuw voor me. Maar ik heb het overleefd dankzij m'n thermo-ondergoed van 95€ per stuk, m'n lakenzak die 15 graden bijverwarmt, de slaapzak van Frea's dochter (dank) en de bivakzak van de Beversport. Zo'n bivakzak is eigenlijk een tent om het geheel heen. Hij schijnt ademend te zijn, zodat je niet kletsnat wakker wordt 's ochtends. 

Nu weten we nog niet wat het geluid is om ons heen: gekraak en geknisper van een bevroren tent of een klein beetje regen.... Jullie denken toch wel dat de zon opkomt?

Dag 5: start beklimming kili

Dit was tot nu een heerlijke dag! Het is nl bijna te koud om te typen. Ik zit nu in Shira camp 1 op de Kilimanjaro op 3500 m hoogte. 

Vanochtend daarentegen zat ik nog in het luxe hotel met aangenaam temperatuurtje en internet. We mochten ook echt heerlijk uitslapen, pas om 9 uur de tas inleveren en om 10 uur vertrek. Toen drie uren rijden naar de start van de wandeling. Mooi uitzicht op alle bezigheden van de Tanzanianen. De wandeling was echt een relaxte wandeling zonder klimmen, die slechts anderhalf uur duurde. Weer fantastisch uitzicht op de top (zie foto) en een aankomst van zingende Afrikanen die ons welkom heetten. We hebben heel veel dragers, koks, afwassers, obers en gidsen. 

Het tentenkamp heeft tig kleine tenten, twee grote die naast elkaar staan en die de eettenten zijn. Er zijn ook wc-tenten.

De zon ging onder om half zeven en sindsdien is het echt heel erg koud!  Kouder dan de komende twee nachten. Ik ga alle dekens uit de kast halen!

Een mooi plaatje

Deze wilde ik jullie niet onthouden! Dat ben ik echt.

Dag 4: 2000 meter afdalen

Ook dit had ik verkeerd ingeschat, gelukkig in positieve zin. Ik vond het best meevallen, ondanks de motregen. Of misschien waren het ook gewoon wel de wolken, waar we doorheen liepen. In ieder geval moesten de regenjassen aan en de hoezen om de rugzakken. Het pad werd er lekker modderig door. Sommigen hadden de modder tot over de knie op de broek zitten. Pien en ik hebben onze broeken laten wassen in het hotel. 

Na het lopen kregen we een lunch in het National Park van Arusha, heerlijk. En als toetje gingen we nog een safaririt doen. 

In het hotel was het herlijk bijkomen! Alles gewassen en onszelf geschrobd, wijntje en even relaxen!

Dag 3: de topdag van de Meru

Vroeg op pad dus om de top van de Mount Meru te beklimmen. Klokslag 4 uur gingen we lopen. Je moet je daarbij een lange stoet mensen voorstellen, die allemaal een hoofdlamp op hebben om handen voor ogen te zien in het donker. Eerst was het pad nog vlak, maar dat was helaas niet lang. Er zaten de hele tocht behoorlijk steile stukken ertussen, veel lavastenen, veel grind en soms puur stof. En we moesten wel eens klauteren over rotsen. Bedenk wel dat we al aardig hoog zaten en dus snel buiten adem waren. Uren lang klimmen vergt veel van je bovenbenen. Ik heb er 5 uur en een kwartier over gedaan. Ik was er dus 's ochtends om kwart over 9 al. De zon was jnmiddels opgekomen, prachtig achter de Kilimanjaro vandaan. Genieten! Terug hadden we de hele tijd een fantastisch uitzicht hetgeen vergoedde dat je pijn had, beginnende blaren, doodop was en een onstabiele maag had. Ik was kapot toen ik na 9 uur en 20 minuten weer in de hut was. M'n bovenbenen! Lunchen, beetje rondlopen, slapen en bloggen deden de pijn verzachten. En die ene collega, die bakjes water kwam brengen, m' slippers haalde en ook nog een blaarpleister op m'n grote teen plakte (dank Maris). Daarna weer lekker en gezellig dineren en maar weer slapen.

Reinheid, regelmaat en rust

Reinheid is dus ver te zoeken, regelmaat al helemaal. We eten op zeer onregelmatige momenten. Zo hadden we gister het ontbijt om zeven uur 's ochtends, een snack (chips en popcorn) om 2 uur, lunch om 4 uur en diner om 8 uur. Diezelfde nacht erop ontbijt om 3 uur, dus slechts 7 uur later, een vies lunchpakket voor onderweg (lang leve het eigen meegebrachte voer), lunch om half drie en diner is straks, de tijd weet ik nog niet. 

En dan rust: 's middags dutjes om te rusten, lange nachten, extreem korte nachten, het wisselt sterk, zoals je wel aan de eettijden kunt zien. Vinden jullie het gek dat er al acht mensen ziek(ig) zijn (geweest).....

Dag 2

Op deze dag gewoon vroeg vertrokken, ik geloof dat het zeven uur was. We zijn van 2500 naar 3500 meter gelopen. De hele groep bleef weer bij elkaar, ondanks tempoverschillen. Alles staat in het teken van wennen aan de hoogte. En langzaam omhoog lopen is dan goed. We zijn eerst naar de hut gelopen waar we die nacht zouden slapen. Tassen wegzetten en popcorn met chips eten. Vervolgens zijn we Little Meru op gegaan. Een kleinere top vlak naast de grote top. De Little Meru is 3800 m hoog. De klim ging soepel. Leuk hoor, de eerste top! En mooi weer en een prachtig uitzicht! Allemaal weer geweldig!!! De terugweg ging als een speer. Onze schatting was dat we in 25 minuten die 300 meter gedaald zijn. Je merkt dat er een aantal teamgenoten is dat graag als eerste boven is (of weer beneden), ik heb daar totaal geen last van. Niet dat het me met deze sterke collega's zou lukken😉. Het was een mooie dag, wat me het gevoel gaf dat ik de rest ook wel aan zou kunnen.  's Avonds bij de briefing schrok ik echter. We gaan de volgende dag om 4 uur weg, dus om 3 uur ontbijten. En nog erger: er was een omkeerplicht. Als je om 12 uur nog niet op de top was, dan moest je teruggaan. Dat betekent dus dat je dan al 8 uur onderweg bent! Ik dacht dat het een paar uur lopen was! En dan nog terug. Echt gerust ging ik niet slapen...

Hygiene

Hoe je dat schrijft en wat het is, weet ik niet zo goed meer. Bestaan er nagels zonder zwarte randen? Waarom stinkt een mens na drie dagen klimmen en niet douchen? Omkleden gaat nog op deze berg, maar als het straks min 15 graden celsius is, dan ga ik me echt niet meer omkleden. En wiens idee was het eigenlijk dat ik maar 1 set kleren bij me heb? Waarom konden die dragers niet twee tassen van mij meenemen in plasts van een halve? Als ik dit schrijf moet ik nog 24 uur wachten op een warme douche. Kan niet wachten.

Denk bij onderstaande de geur van 1000 drollen erbij!

Dag 1

Eindelijk op pad. Afgelopen dinsdag zijn we vertrokken. Eerst rijden naar en door het Nationale Park Arusha. Ook nog een heel klein safarietje. Op 1500 meter hoogte zijn we begonnen te lopen. Weer door het prachtige park, dus met mannen met geweer. Het was een hele mooie wandeling en ook nog 1000 meter gestegen. Onderweg haalden de sjouwers en koks ons in met onze spullen en de kookspullen. Peuleschil voor ze. We sliepen in de Miriakambahut. Houten barakken met redelijke toilet en werkende toiletten. Met vier mensen in een kamer, gezellig in stapelbedden. Er is ook een eetzaal bij, waar de koks de overheerlijke maaltijden opdienen. Die zijn echt niet slecht. We kwamen eind van de middag aan en het werd direct koud. Verrassend koud. Ik ben heel benieuwd hoe koud het zal zijn op de Kilimanjaro. Die dag redelijk geslapen....veel indrukken, veel lawaai en niet willen verslapen.

Klaar voor de start

Het gaat eindelijk beginnen! We zijn er klaar voor. Ik ook. Ik ben ook wel een beetje huiverig voor blaren, zere voeten, zere enkels en kou. Maar vandaag zal het niet koud zijn. Hopelijk ook niet te warm...

Hier staan wij over 3 dagen boven op

En deze Mount Meru is maar liefst 4596 meter hoog!

Zicht op de kilimanjaro

We hebben de berg gezien! Heel kort zonet in het vliegtuig. We wachten dus nu op nog een blik op de boven de wolken uitstekende hoogste berg van Afrika. Het wordt nu spannend en de klim komt echt dichterbij. Nu maar hopen dat de wolken even weg zijn als wij op de top staan....ALS we op de top staan....

Laatste nacht in Kenia

Onze korte vakantie zit er alweer op. Na vier dagen safari en rondrijden door het land, gaan we naar Tanzania km de berg te beklimmen. We beginnen echter een dag later, omdat er allerlei vliegtuig-vertragingen zijn. 

We hebben weer geslapen in een prachtige lodge in Nairobi.

Uit eten in nairobi

We hebben afgesproken met twee collega's in een restaurant in Nairobi.

Heel gezellig, ook samen met Sammy en z'n zoon.

Eunice and Agnes united

Na 2,5 jaren zien zij elkaar weer! 

Parende leeuwen

We staan te wachten tot deze leeuwen gaan paren. Ze paren 24 uur lang om de zoveel tijd.

Heerlijk geslapen

We gaan nu op weg naar een ander kamp in de Masai Mara. Deze is in de buurt van de Talekgate, dichterbij de weg naar Nairobi.  Iemand die meevliegt met ons heeft het bericht gekregen dat het vliegtuig anderhalf uur later vertrekt. Dan moet de groep langer wachten voor we de berg op kunnen.

Het lukt dus!

Herkennen jullie vorige foto nog, Joost en Wouter?

Techniek in kenia

We zijn dus uren bezig geweest om onze telefoons zo in te stellen dat we konden bloggen. Ik ben dan ook superblij dat het eindelijk lukt. Foto's zijn nog moeilijk, daarom even een test. 

Wat is het hier mooi!

Wat een voorrecht om hier te zijn. Het is echt supermooi en we hebben zelfs al een crossing gezien. 

Gearriveerd

En eindelijk internet... Nienk, herken je deze nog?

Vertraging

We zijn op weg! De treinreis is soepel verlopen ondanks heavy bagage. Op de roltrap van schiphol ging het bijna mis. De karren waren zo zwaar dat ze bovenaan weer naar beneden gleden. De man achter ons is over de railing gesprongen uit angst 8 loeizware koffers op zich te krijgen. We zijn dus alleen over z'n koffer gegleden. 

Maar die koffers zijn we kwijt na wat heen en weer schuiven van zware geneeskunde boeken tussen de tassen. 

Nu hebben we vertraging, helaas. Maar de stemming is goed!

Nog 1 dag....

en ik vertrek voor mijn korte vakantie in Kenia. Nog 5,5 dag en de beklimming in Tanzania begint.

Dit is mijn programma in het kort:
14 aug: vliegen naar Kenia, Nairobi (hopelijk niet al te zwartgeblakerd)
15 - 18 aug: 3 dagen naar het nationale park de Masai Mara om de 'trek' te zien
19 aug: vliegen naar Tanzania, Kilimanjaro Airport, Arusha, om rond 1 uur te arriveren aan de voet van de Mount Meru
19 - 22 aug: beklimming van de Mount Meru, hoogte 4565 m hoog
23 - 29 aug: beklimming van de Kilimanjaro, hoogte 5895 m hoog
30 augustus aankomst in Nederland.

Op dit plaatje zie je beide bergen, links onderin Mount Meru.

We lopen vanaf de Londorossi Gate, via het Shira plateau en het pad tussen Mawenzi en Kibo door naar de Kibo top. Een beste omweg, maar alles om te acclimatiseren. Dat vergroot de kans om de top te halen. En dat zou 'wel leuk' zijn na al die voorbereidingen!

Ik heb er zin in en ik ben er klaar voor!

Ik ga op vakantie en neem mee.....

Iedereen die bijgedragen heeft aan deze prachtverzameling: heel hartelijk dank!

 

Bedankt Carolien, Stella, Linda, Mirthe, Tiete, Berber, Gerda, Gerrit, Inge B, Inge H, Geesje, Pien, Marije, Harm, David en Rutger

Klaar voor vertrek

De tuin is opgeruimd en gezellig gemaakt voor de drie heren die twee weken achterblijven....

Nieuwe iPhone om te bloggen

Speciaal gekocht om te bloggen boven op de berg! Hierbij een testje om tekst en foto te plaatsen. Het is mijn broek in de wax, die ik er nu in ga smelten met de fohn, zodat de broek nog wind- en waterdichter is.

Spullen voor Kenia

Zoals al eerder vermeld, heb ik Marianne Darwinkel aangeboden om spullen voor haar mee te nemen naar Kenia. We gaan namelijk met z'n vieren eerst een paar dagen naar Kenia. Ze heeft me toen een lijstje gegeven met daarop allerlei wensen voor hun project. Ik wil hierbij alle mensen bedanken die spullen of geld hebben gegeven voor Kenia. We hebben namelijk bijna alles.

Wie o wie heeft nog (geld over voor):
- schoenen maat 42
- hechtdraad
- sporthesjes
- enkelbanden voor verzwikte of zwakke enkels (geld gekregen van Tiete)
- lege voetbal(len)
- een ballenpompje (geld gekregen van Tiete)
- een damspel
- een tafeltennisnetje (komt nog van Ildi)
- rekverband
- headphones/oortjes (Geesje koopt ze met geld van Inge B)

Ik hoor graag van je voor 12 augustus! je kunt me mailen op a.a.g.meijer@pl.hanze.nl. Alvast bedankt, mede namens de studenten van de verpleegkunde en basisartsenopleiding in Kenia.

Stappen en trappen

Goede oefening of goede oefening? Ik heb vandaag en gister 50.000 stappen gelopen in Londen! En een deel daarvan was onder de grond!

 

 

Ik heb telkens de trap genomen, ook al was er een roltrap! En als er alleen een roltrap was, dan liep ik op de trap! Er is dus geen gek die dat doet....

Actieve vakantie

Zojuist las ik op ons gezamenlijke Kili-blog dat Jacqueline om de dag om 7 uur opstaat om haar oefeningen te doen. Oef denk ik dan: ben ik wel goed bezig? Ik doe zelden beenspieroefeningen, dat vind ik erg raar op een camping. Lopen doe ik wel veel, maar klimmen weer minder. Op de dagen dat er een berg voor m'n neus stond, regende het veel (Schotland). En ja, ik geef het toe, ik ben een mooi-weer-wandelaar. Hopelijk is het eind augustus ook droog:-)

Nu is het vlak, in dit deel van Zuid-Engeland. Maar stappen zetten wil prima in Oxford, Blenheim Palace of Londen. Gelukkig horen er bij landhuizen ook altijd prachtige tuinen, waar je even lekker kunt stappen....

 

Dat heb ik gisteren op mijn oude vertrouwde zooltjes gedaan en helemaal geen last gehad. Opdat het zo blijft....

Eindelijk verbetering?

Ik heb intussen meerdere wandelingen achter de rug en het wordt steeds beter. Van ik 'voel m'n enkel op het end van de wandeling nog wel, tot ik voel 'm bijna niet meer, tot vandaag: niets meer gevoeld!'
Vandaag heb ik in m'n eentje - in de hitte - een lange wandeling gemaakt over vlak terrein, maar wel urenlang. En geen last gehad van mijn enkel.
Het was tevens een test voor welke zool beter bij mij past. Aan mijn rechtervoet had ik de oude, met dikke sok en aan de linkerkant de nieuwe zool met een dunne sok. And the winner is.....de oude zool met dikke sok! Dus in NL moet ik er toch weer achteraan!

Maar de wandeling was fantastisch! Langs de Thames, waar ie nog heel klein is, vlakbij de oorsprong dus. Ik kwam allemaal mensen tegen die 'm liepen alsof het het Pieterpad is. En ze dachten dat ik 'm bijna had uitgelopen. Grappig.
Ik heb een prachtige zwarte ooievaar gezien. Nieuw voor mij! Natuurlijk weer geen bevers of otters, maar ze waren er wel hoor! Zeiden ze....