Dag 9: de topdag

De langste dag ooit! Opstaan om half 1, tas ingepakt om 1 uur, kort ontbijt en vertrek om ongeveer half twee. Het was ZWAAR! Zwaarder dan een bevalling was de klim naar de rand van de top, die vrij groot is. We kwamen aan bij Gilmans point op 5681 meter hoog. Daar begonnen de emoties al. Grappig wat dat met je doet als je na een paar uur in bittere kou zonder drinken (alles bevroren), en zonder adem/zuurstof eindelijk boven komt op de rand van een enorme krater. Een prachtige beloning dat uitzicht op de krater met de gletsjers op de randen (waarom niet binnenin?). Maar ja, dat was top 1. Na een redelijk makkelijke klim - nog steeds zonder zuurstof en dus retezwaar- kwamen we op Stellapoint op 5739 meter hoog. Vervolgens nog een uur bikkelen en we waren op de hoogste top: Uhuru peak op 5895 meter hoog. Mooi wel even bijna 6 kilometer hoog. Het zonnetje scheen inmiddels lekker, waardoor het verblijf op de top aangenaam was. Althans voor mij, sommige anderen liepen met veel blessurepijn, hoofdpijn, misselijkheid of totale uitputting. Iedereen heeft de kraterrand gehaald, 23 collega's hebben Uhuru Peak gehaald en twee hebben Stella Point gehaald. Ik zelf heb het niet koud gehad, geen hoofdpijn, geen misselijkheid en ik was helemaal helder. Tussen het hijgend op mijn stokken leunen door, heb ik genoten. Nadat de zon opging, daarvoor was niet eens iets te zien. Al met al de moeite waard, maar

eens maar nooit weer.